Ieder zijn eigen geloof

Afgelopen week had Michiel de late dienst wat betekend dat hij dan 's nachts ergens tussen 02.00 en 04.00 uur is afgewerkt. Het ligt altijd aan de hoeveelheid werk dat er is. Ik blijf altijd op hem wachten tot hij thuis is en we gaan dan samen naar bed, ik verveel me in die tijd dat hij naar zijn werk is niet want ik heb borduurwerkjes genoeg . Nu was het gisteren (of eigenlijk vanmorgen) iets na 4 uur toen we het bed in stapten en ik had de wekker gezet op 12 uur vanmiddag. Moet kunnen toch ... 8 uurtjes slaap.
Vanmorgen iets na 10 uur .... TRINGGGGG ... de deurbel. Normaal laat ik hem lekker gaan en draai me dan gewoon nog eens om, maar omdat ik iets van de post verwachtte, trok ik snel mijn ochtendjas aan  en rende de trap af. Ik kijk door het raam van de deur en zie twee vrouwen staan en meteen ... ja echt meteen ... ging er een lampje branden bij mij . In een flits denk ik nog ... het zal toch niet ... het is geen zondag.
Verbaasd doe ik de deur open en zeg:"Jaaaa ?" Een van de twee vrouwen: "We storen toch niet ?" en bekijkt me van onder naar boven (blote voeten, ochtendjas aan, verwarde haren op mijn hoofd). Waarop ik zeg: "Ja dat doet u wel, mijn man heeft de late dienst en we sliepen nog". Oeps, klonk dat nu onbeleefd  ? Waarop ze me een boekje aanreikt en zegt: "Mogen wij u dan dit boekje nog even geven".
Nou ken ik die boekjes nog van de tijd dat ik ze wel aan nam, maar mijn papierbak puilt toch al altijd uit dat ik kieskeurig wordt in het aannemen van iets waar ik niets mee doe. Dus beleefd zeg ik: "Nee dank u, dat wordt hier niet gelezen en belandt toch maar in de papiermand". Ze kijkt me vreemd aan en gaat. Ik doe de deur dicht en ga terug naar boven om me maar gaan te wassen en aan te kleden, want de honden hadden de bel ook gehoord en aan hun geblaf te horen ook goed wakker nu.
Ik kom boven en vertel Michiel: "Je zult het niet geloven, maar dat waren Jehova getuige en het is niet eens zondag ! " Hebben ze mijn welkomsbord met de heks naast de deur niet zien hangen of mijn bezemsteel of ons naambordje met een pentagram erop. Ik dacht dat dat genoeg zou zeggen over ons .
Michiel zegt nog: "We kunnen op ons naambord altijd nog de volgende tekst erbij plaatsen .... licht hebben we al en we zijn niet meer te redden  ". Maar zou ze dat tegen houden om bij ons nog aan te bellen, ik betwijfel het.
Van mij mag ieder zijn eigen geloof hebben, waar hij of zij zich goed bij voelt maar om er nu mee deur aan deur te gaan vind ik toch wat minder hoor. Als iemand zich geroepen voelt om zich bij een bepaald geloof aan te sluiten (als je dat zo noemt tenminste) dan weet je ook andere te vinden (mocht je daar zin in hebben), daar hoef je toch niet steeds voor belletje te gaan trekken.

Dit mooie gedicht heb ik gekregen van een weblogvriendin Shany (http://shany.punt.nl), ze heeft het zelf geschreven ...

Heksen en bezemstelen

Zou jij geen heks willen zijn
gewoon zomaar één dag
zomaar lekker fijn
dat je op een bezemsteel mag.

 

 

Lekker zweven door de lucht
op zo'n bezemsteel
als een vogelvlucht
boven een mooi kasteel.

 

 

 Net als een heks een brouwsel maken
zodat je kan toveren
en de wereld beetje kon raken
door alles met liefde te veroveren

 

 

 Lijk jou dat ook niet fijn
om een keer een heks
met een bezemsteel te zijn
gewoon even iets geks.

Shany