Bezig bijtje geweest

En jullie misschien wel denken ... waar zit ze toch, ze laat niets van zich horen, is ze er nog wel ? En het antwoord is ... JA ik ben er gewoon, maar ik was gewoon even giga druk met het hernieuwen van een website. Ik had zelfs geen tijd om tussendoor een logje te schrijven of om zelfs maar een steek te borduren.
Het betreft de website van Michiels zus, José, die een nieuw jasje kon gebruiken. De website had ik een paar jaar geleden voor haar opgezet en ook bijgehouden, maar de informatie die erop kwam was in al die jaren zoveel geworden, dat een andere indeling nodig was en dat heb ik dus afgelopen week zitten doen. Ik ben helemaal blanco begonnen met een totaal nieuwe indeling en een totaal nieuwe look. Een fris, sprankelende en heerlijk ruikend uitziende look. Voor dat laatste kun je beter in haar groothandel zijn, want daar ruikt het heerlijk !!! Naar lavendel, naar rozen, naar manderijn, naar kamille, naar geranium en nog heel veel meer. Zelfs de wierookkruiden en wierookharsen ruiken geweldig. Maar ik heb geprobeerd om met plaatjes toch je geurpupillen wat te laten activeren . Op elke pagina staan nu nog dezelfde plaatjes maar dat verandert binnenkort, want dan komen bij elke pagina plaatjes te staan die met dat produkt of informatie te maken heeft.
Wat José wilde voor haar site was dat hij makkelijk in gebruik en overzichtelijk was en geen poespas maar gewoon eenvoudig opgesteld. En ik moest een bepaalde kleur zeegroen aanhouden (haar lievelingskleur), voor de rest mocht ik me helemaal uitleven. Maar goed ... voor wie nieuwsgierig is mag een kijkje gaan nemen bij de nieuwe look van Zwaantje's essentiële oliën. Klik maar op het plaatje hieronder (Edit: sinds 2010 bestaat deze website niet meer, ook het bedrijf is ermee gestopt).

Dus zoals jullie zien ... ik ben een bezig bijtje geweest afgelopen week, ik heb niet stil gezeten. Nouja dat is ook niet helemaal waar, want  tussendoor heb ik met Michiel Carcassonne gespeeld, gewoon even relaxen. Nouja relaxen ... met carcassonne is elk spel wat je speelt totaal weer anders dan het vorige en daarom zal dit spel je ook niet snel gaan vervelen. Het leuke eraan is ook nog eens dat je een ander zo lekker dwars kunt zitten. Heerlijk een steen neerleggen zodat het poppetje van de ander vast komt te staan gedurende het verdere spel. En daar is Michiel zo goed in, dat ik elke keer weer heel goed op moet letten hoe ik mijn poppetjes neer zet en hoe ik tegels leg aan mijn stad of rivier.

Wat komt daar omhoog ?

Wat komt daar omhoog ? Deze zin zeggen we vaak tegen elkaar als we in onze tuin lopen. We zijn altijd weer nieuwsgierig wat zich bij ons wil nestelen en daarom mag het ook blijven staan. Wat sommige mensen onkruid noemen, staat bij ons gewoon in de tuin en de een is nog mooier dan de ander. Nu krioelt het bij ons in de tuin ook volop van de vogels, die af komen op de voederplaatsen die Michiel netjes bijhoudt. Je wilt niet weten hoeveel vogelvoer er hier elke maand doorheen vliegt. En jahoor ... vogels mag je ook 's zomers bijvoeren, het blijkt dat vogels die bijgevoerd worden zelfs sterker zijn maar dat is weer een heel ander verhaal. Ook legt Michiel elke dag wat meelwormen neer en daar is vooral de merel verzot op. Voor de ekster worden er wat doppinda's gestrooid. Maar goed ... ik wijk af van mijn verhaal. Als de mussen zitten te pikken aan het vogelvoer dan valt hier altijd wat van op de grond en dat zaad gaat kiemen. Hierdoor krijg je weer plantjes waar je zelfs de naam niet van kent maar zo ook deze keer .... hele leuke zonnebloemen.

Dat is toch een cadeautje van de natuur, zeg nou zelf. Deze staan zomaar ergens midden in onze tuin en de hele tuin fleurt er door op. Iets verderop is er nog een ontsprongen door middel van het vogelzaad en die is zelfs nog een tikje groter.

De hommel is er zelfs blij mee zo te zien, net als wij.

Dan hebben we in onze tuin ook nog eens kalebasplanten die vorig jaar spontaan de grond uitkwamen. Ze groeide wel de halve tuin door maar schonken ons prachtige kalebassen, waarvan er momenteel nog een paar in huis liggen. Andere die eerder gingen rotten hebben we gewoon weer in de tuin op het zand gelegd en omgespit om te zien of ze dit jaar opnieuw zin hadden om te gaan groeien. En jawel ... kijk ze ook dit jaar maar eens gaan.

Als we nu alles weg haalde uit onze tuin waarvan we niet weten wat het gaat worden, dan zouden deze kalebassen er ook niet staan. Want vorig jaar verbaasde we ons om een plant die wel razendsnel door de tuin heen groeide en we waren echt nieuwsgierig naar wat dat ging worden. Dat bleken dus de kalebasplanten te zijn. Kijk als je nu alles gelijk weg haalt dan mis je toch een hoop lijkt me. Momenteel krijgen de kalebassen bloemen waar een knop onderkomt ...

Deze knoppen worden groter en groter en uiteindelijk mooie kalebassen. Je haalt ze ervan af als jezelf vind dat ze groot genoeg zijn. Vorig jaar had ik ze in allerlei verschillende formaten. Deze mogen nog een tijdje doorgroeien totdat ze groter zijn en dan pas mogen ze ervan af. Wat een mooie cadeaus toch van Moeder Natuur.

Op een bepaalde borduurgroep kon je een kaartje maken met een bepaald thema. Deze keer was het thema beren. Afgelopen week had ik een kaartje hiervoor gemaakt, wat ik nu pas kan laten zien.

Bramen plukken ... best gevaarlijk hoor

Gistermiddag, tussen de buien door, liet Michiel de honden even uit op het terrein waar ik het al een aantal malen over heb gehad ... het terrein wat ze plat aan het gooien zijn om er een bedrijventerrein van te gaan maken.
Toen hij terug kwam vertelde hij dat de bramenstruiken die er nu nog staan (want die gooien ze ook allemaal plat), vol zaten met rijpe bramen en dat ze heerlijk waren. Hij keek me al aan met een blik van ... zullen we samen even wat bramen gaan plukken ?
Omdat ik bramen ook heerlijk vind zei ik tegen hem: "Nou dan zullen we onze regenjas maar aantrekken en wat bramen gaan plukken, dan mag jij er vanavond een taart van bakken  ". Nu vind hij bakken heerlijk om te doen (en taart eten ook trouwens) dus we trokken onze regenjas aan en namen wat bakken mee om de bramen in te doen.
Daar aangekomen begon het steeds harder te regenen en zelfs te onweren. Het viel er met bakken uit (regen dan, niet die bakken die wij bij ons hadden... die moesten we zelf vullen). Volgens mij liet mijn regenjas regen door want het duurde niet lang of ik liep te klappertanden van de kou, maar het idee om 's avonds een hap te nemen van heerlijke bramentaart zorgde ervoor dat ik driftig door plukte.
Zo driftig dat ik per ongeluk op een natte tak ging staan en met mijn hele hebben en houden de bramenstruik in viel. Onder het vallen had ik mijn rechterhand uit gestoken om mijn val te breken dus die schuurde langs die bramenstruik. Het bakje met bramen wat praktisch vol was hield ik met mijn linkerhand nog steeds omhoog toen ik Michiel riep om me overeind te trekken (tussen het au roepen door, want wat hebben bramenstruiken een stekels  ).
Michiel pakte het bakje met bramen van me aan en trok me toen omhoog aan mijn linkerarm. Mijn rechterhand zat vol kleine stekels van die bramenstruiken en voorzichtig haalde we ze eruit. De bovenkant van mijn hand vertoonde al snel bulten want die was langs een brandnetel gegaan. De binnenkant van mijn hand zag er niet uit (en nog steeds niet) met allemaal kleine wondjes die nog lelijk zeer deden.

Het borduren ligt even stil nu want ik kan amper een naald vasthouden, alle wondjes doen even zeer en prikken volop. Op de wondjes zelf zitten ook allemaal kleine losse vellen die de stekels los getrokken hebben en daarmee blijf ik nu ook aan het borduurstof hangen wat niet al te prettig aanvoelt.
Maar goed ... met twee bakken vol bramen gingen we inmiddels drijfnat terug naar huis en gingen ons maar even snel omkleden. Daarna de bramen gewassen en laten uitlekken in het vergiet. Toch een goede opbrengst van even plukken nietwaar ?

Michiel begon snel met het deeg (biscuitdeeg) wat even later de oven in kon. Ondertussen dat de oven zijn werk deed, deden wij een spelletje Carcasonne.
Toen de bodem klaar was, sneed Michiel hem doormidden. Daarna klopte Michiel de slagroom en ik deed wat bramen fijn stampen en binden met tartina zodat ik een laagje kreeg waar de hele bramen op konden liggen. Alles voorzichtig roerend met mijn LINKER hand.

Op deze bramenlaag kwam de slagroom en daarop de andere helft van de biscuitbodem die daarna rijkelijk bestrooid werd met een laagje poedersuiker. En walla ... klaar was onze bramentaart. Het heeft wat verwondingen gekost maar dan heb je wel wat. En lekker dat hij is !

Ik was nog helemaal vergeten om het kaartje te laten zien wat ik zaterdag voor Nadine had gemaakt. Het patroon met toebehoren had ik gekregen van Ine in een uitwisseling, waar je je aan op kan geven. Je stuurt elkaar dan een patroon, met passe-partout kaart en garen om dat kaartje helemaal af te maken. Je weet dus nooit WAT je krijgt. Ine stuurde me dit leuke patroon van een Keltisch motief wat ik dan ook perfekt voor Nadine vond omdat ik haar ook het keltisch kussen kado deed.

6 vleermuizen? Het was even zoeken

Gistermiddag eerst naar de zomermarkt hier, die elk jaar georganiseerd wordt en waar allemaal particulieren staan die hun spulletjes verkopen. Het begon om 1 uur en toen wij daar aankwamen was het al behoorlijk druk. Heerlijk struinen langs de kraampjes en kijken of je iets leuks ziet en die zagen we volop .
We kwamen dan ook thuis met een aantal leuke spullen, zoals ...
een schitterende gebatikte lap (2.10x2.10) van dikke kwaliteit uit India met allerlei tinten rood en oranje die mooi op bed kan liggen als sprei. Helaas komen de kleuren op de foto niet zo mooi uit als dat hij in het echt is.

Nu kende ik de verkoper en hij vertelde ook dat hij hem zelf uit India mee had gebracht. Hij verkocht de spulletjes hier en de opbrengst was voor een weeshuis in India. We kochten verder bij hem een klein metalen Indiaanse koe/stier en nog een leuke tamboerijn. Verder nog wat kleine spulletjes gekocht, zoals boeken, tennisballen voor de honden en 3 mappen met afleveringen van mind, body en spirit met toebehoren. Dus weer leesvoer genoeg.

=======

Om iets na half 5 reden we richting Zeist voor de verjaardag van Nadine, het was ongeveer anderhalf uur rijden dus we stopte bij haar woning om iets na 6 uur. Het was reuze gezellig om haar weer na al die jaren te zien, Helga en Dave die we ook alweer 3 jaar niet gezien hadden waren ook al daar dus we hadden genoeg bij te praten.
Later kwamen Rhea en Frans met dochter, vriend en kleindochter binnen vallen en nog iets later viel ook Wheely binnen. We hebben elkaar allemaal via een bepaalde msn groep, jaren geleden, leren kennen en we hebben elkaar nadien regelmatig ontmoet. In het begin vaker omdat we toen elkaar troffen in het heksencafé in Utrecht, maar daar werd later mee gestopt door omstandigheden.
Zo gebeurd het dus dat je elkaar een paar jaar niet ziet en dan opeens bij elkaar bent en het lijkt of je elkaar gisteren nog zag.
Nadine vond haar Keltisch kussen in elk geval supermooi dus Helga (die hem ook graag had) greep dus mis. Maar goed ... ik weet nu ook de lievelingskleur van Helga dus .... ja dààààg Helga ... ik ga niets verklappen van wat ik nog van plan ben . Om kwart voor 12 namen we afscheid van onze vrienden zodat we om kwart over 1 weer thuiswaren. Al met al een super gezellige avond.

=======

Verder kwam er gisteren met de post het patroon binnen wat ik eerder die week in Amerika besteld had. Ze hadden het dinsdag gepost en gisteren viel het al op de deurmat, zeer snel dus. Het patroon is van Blue Ribbons Designs  en heet six bats and a witches hat. Toen ik het zag was ik gelijk verkocht, heel eenvoudig en toch erg mooi.
Ik kon alleen de naam van het patroon niet goed volgen, want hoewel ik wel 1 heksenhoed zag, kon ik die 6 vleermuizen niet vinden. Ik zag er maar 4 ipv 6 en kon die andere 2 niet vinden. Ik liet het daarom aan Michiel zien om te kijken of hij ze vond en jawel ... na even kijken vond hij de andere 2. Jullie ook ?

Geheel onverwacht super gezellig bezoek

Gistermorgen om 10 uur ... tringgggg, de telefoon gaat. Ik neem op en zeg mijn naam. Daarop hoor ik een stem zeggen "met Kitty" en aangezien ik maar een Kitty ken, weet ik gelijk welke Kitty het is. Het is Kitty die ik ken van een aantal borduurgroepen en waar ik weleens prive met mail, maar ik heb haar verder nog nooit prive ontmoet dus het telefoontje verraste me wel.
"Ben je vandaag thuis" hoor ik haar zeggen en langzaam dringt het tot me door dat ze onze kant wil uit komen. Normaal gesproken doen we op donderdagmiddag de boodschappen, maar als Kitty wil komen, dan schuif ik het boodschappen doen graag door naar de vrijdag. Ik was net klaar met het keltische kussen ineen te zetten wat ik zaterdag mee moet nemen, dus de naaimachine kon aan de kant.
Ze zou rond kwart voor 1 hier zijn, wat kwart over 1 werd door de drukte op de weg. We wonen namelijk 1 uurtje rijden van elkaar vandaan. Nog maar snel even met de stofzuiger door het huis en een dweil want dat had ik deze morgen nog niet gedaan. Zeker met regenachtig weer moet ik dit bijna elke dag doen als de honden in en uit blijven lopen.
Om kwart over 1 zag ik dan eindelijk het gezicht achter de naam Kitty, nu had ik weleens een foto van haar gezien maar in het echt is toch anders. Ze was wel zoals ik me ook had voorgesteld ... vriendelijk, spontaan, lief en nadat ik koffie had ingeschonken begonnen we met praten (eigenlijk al vanaf dat ze binnen kwam) en dit duurde totdat ze naar huis ging . Michiel was ook vroeg klaar met werken dus die schoof later ook nog aan en kwebbelde net zo hard mee.
Tussen het gepraat door elkaars borduurwerken bewonderd en "nog te maken werken" laten zien (ik vind je trollen geweldig !!!).
Wat vliegt zo'n middag dan om, tijd tekort eigenlijk om alles te vertellen en zo'n bezoek is dan ook zeker voor herhaling vatbaar want het was eerlijk gezegd: SUPER GEZELLIG KITTY. Enne ... die chocolaatjes die je meebracht ... mmmmmmm

=======

Dan nu het keltische kussen wat ik gistermorgen in elkaar heb gezet en wat ik zaterdag aan de jarige geef. Ik hoop dat de jarige het mooi vind, zo niet dan weet ik al van iemand die zaterdag ook daar is dat zij hem hebben wil.

Dan ook nog even een laatste update van spirit of the cougar. De rechtse poema is nu helemaal af en ik hoop hem volgende week af te krijgen. De komende dagen zal ik niet zo heel veel borduren omdat ik aan iemands website aan het werken ben waar weer allerlei nieuwe info op moet komen te staan en aangezien ik maar twee handen heb, zijn die de komende dagen op het toetsenbord te vinden in plaats van op het borduurwerk. Misschien dat ik 's avonds nog een beetje kan borduren, maar dat wordt dan aan een RR waar ik nog een forever friend beertje op moet borduren.

Moeilijke woorden

Gistermiddag moest mijn dochter Lindy (20) de hart-echo laten maken en de inspanningstest doen en daarna zou ze een gesprek met haar cardioloog hebben. Michiel en ik hadden haar om iets voor 2 uur afgezet bij het ziekenhuis en ze zou ons bellen als ze met alles klaar was. We wisten al dat het een hele middag ging duren want om half 5 zou ze pas het eindgesprek hebben. Toch duurt zo'n middag wachten dan lang .
Om 5 uur ging dan eindelijk de telefoon en we gingen haar halen. Ze stond al bij de uitgang klaar en lachend stapte ze in met de woorden ... van mijn 6 kleppen lekken er 2 maar gelukkig zijn die andere 4 wel in orde dus dat valt weer mee. Ben ik even blij dat zij ook naar de positieve dingen in het leven kijkt .
De uitslag was als volgt ... schrik niet van de moeilijke woorden (ik zelf krijg ze amper uitgesproken) ... er zijn sporen gevonden van mitralisinsufficiëntie  en tricuspidalisinsufficiëntie, wat heel kort omschreven inhoudt dat de linker- en rechterklep iets lekken.
Meer info kunnen jullie lezen over mitralisinsufficiëntie  en  over tricuspidalisinsufficiëntie. Als haar klachten niet erger worden dan nu, dan hoeft er nu ook niets gedaan te worden, maar als haar klachten toe gaan nemen dan moet ze terug komen. Wel vertelde de cardioloog haar nog dat ze hoogstwaarschijnlijk als ze straks ouder wordt (rond haar 50e) het kan zijn dat ze er rekening mee moet houden dat ze toch aan deze hartkleppen geopereerd moet worden en ze dan misschien vervangen zullen worden door kunsthartkleppen. Lindy's eigen reactie was .... dan klepperdeklep ik nog wel zo een eind door. Tja wat kun je daar nog aan toevoegen !

=======

Vanmorgen heb ik eerst een kaartje gemaakt wat ik later deze week op ga sturen naar Djelano (4 maanden oud) die vandaag opgenomen wordt in het Erasmus ziekenhuis te Rotterdam. Hij zal morgen een openhart-operatie ondergaan. Ik las het op hun weblog http://ndthielman.punt.nl en ze zouden het fijn vinden als Djelano kaartjes zou krijgen. Ze hebben het adres op hun weblog geplaatst.
Dus ik ben vanmorgen gelijk aan de slag gegaan en ik heb dit kaartje voor hem gemaakt. Een gezellig muisje die hem een aardbei komt brengen. Nu maar hopen dat Djelano van muisjes houdt.

=======

Vandaag is het ook alweer de 15e van de maand dus tijd voor een foto van de dreamdancer. Helaas heb ik de afgelopen maand (alweer) niet veel eraan kunnen doen, dit omdat ik een aantal werken af moest maken voor o.a. verjaardagen en geheime projekten. Maar gisteravond toch een paar steekjes kunnen maken ...

Dreamtime healing ceremonie

De afgelopen week nog een beetje gesukkeld met de zomergriep die inmiddels geheel verdwenen is ... gelukkig maar.
Tussen door wel nog iets geborduurd, maar dat was aan verschillende FBI projecten (zoals eens iemand het zo mooi noemde). Dit houdt in dat het geheime borduur projecten zijn die ik dus nog niet kan laten zien, ze zijn bestemd voor verschillende exchange's op borduurgroepen en zolang ik ze nog niet verstuur heb kan ik ze dus ook nog niet hier laten zien anders weet de ontvangster al wat ze krijgt ... en DAT willen we niet.

=======

Dreamtime healing ceremonie

Afgelopen zaterdag zijn Michiel en ik en onze goede vriend Wheely (zoals hij zichzelf noemt) 's middags naar Stramproy geweest waar een dreamtime healing ceremonie werd gehouden midden in het bos.
Dit houdt in dat er ceremonieel gewerkt wordt met de elementen van de indianen en er wordt gebruikt gemaakt van gechanelde indianen gezangen en gebeden. Verder wordt er gebruikt gemaakt van instrumenten, o.a. van indiaanse fluiten en drums, sjamaanse ratels, Didgeridoo, Ocean drum.
We lagen met zijn allen in een kring op ons matrasje/deken en lieten de geluiden maar over ons heen komen. Iedereen ervaart het anders, de een gaat liggen en geniet van de geluiden die zorgen voor een hele goede ontspanning. De ander gaat liggen met een vraag en hoopt zo zijn antwoord te krijgen. Er kunnen allerlei boodschappen of beelden aan je voorbij komen die voor antwoorden zorgen.
We hebben er alle drie enorm van genoten en speciaal het geluid van de ocean drum sprak mij enorm aan.  Het deed me denken aan een prachtige waterval ...

Het bijzondere was ook nog dat hoewel de weersvooruitzichten slecht waren voor deze zaterdag (volop regen), wij daar geen spatje regen hebben gezien. De zon scheen zelfs warm op ons gezicht toen we daar lagen en toen we daarna naar huis reden zagen we dat net buiten het bos het behoorlijk geregend had.

=======

Het bijzondere was ook nog dat hoewel de weersvooruitzichten slecht waren voor deze zaterdag (volop regen), wij daar geen spatje regen hebben gezien. De zon scheen zelfs warm op ons gezicht toen we daar lagen en toen we daarna naar huis reden zagen we dat net buiten het bos het behoorlijk geregend had.

Wat een ge-miauw

Nog steeds ben ik niet helemaal beter maar ik heb gelukkig wel door kunnen borduren. Vrijdagavond heb ik de Keltische knoop afgekregen, dus die kan ik van de week gaan verwerken tot kussen. Dan ligt hij alvast klaar om mee te nemen naar de jarige die half augustus jarig is.

Verder kwam zaterdag de RR9 van Dineke binnen en aangezien de keltische knoop af was ben ik hier gelijk aan begonnen. Ze heeft als thema poezen en daar zijn zoveel leuke patronen van, dat het weer een moeilijke keus werd om uit te zoeken welke ik wilde borduren. Ik heb eerst alle patronen bij elkaar gezocht van oranje kleurige poezen (want die vind ik toch het leukste) en daarna gaan kijken welke ik het beste vond passen bij de andere poezen die al op de lap stonden. Natuurlijk mochten die ook hun keus bekend maken want zomaar een vreemde poes erbij ... dat kan toch niet ?
Uiteindelijk hebben we samen voor dit lief poesje gekozen en ze past prachtig bij de andere poezen die nu ook tevreden zijn. Dat is wel te horen want ze miauwen nu samen wat af .... het lijkt wel een heus poezenkoor.

Geen tijd om ziek te zijn

Ik loop al een paar dagen te snotteren en hoesten, maar sinds gisteren ook pijn in mijn lijf. Zomergriep... hoe verzint iemand dat? Afgelopen weekend was de zus van Michiel op bezoek en toen voelde ik me ook al beroerd, een misselijke maag zorgde ervoor dat ik niet onze dagelijkse wandeling mee kon lopen. Maar nu lijkt het erop dat het echt door zet en dat terwijl ik geen tijd heb om ziek te zijn.
Ik ben namelijk nu bezig om een Keltische knoop te borduren die ik tot kussen ga verwerken voor een verjaardag, dan moet ik nog iets anders maken voor een andere verjaardag, daarna moet ik nog een halloweenkussen maken voor een exchange, ik moet mijn Engelse mysterie van juli nog maken terwijl die van augustus elke dag op de deurmat kan vallen en gisteren ontving ik de augustus SAL van San-man originals die ook al schreeuwt om gemaakt te worden want die is zo leuk !!!
Dus ik heb geen tijd om ziek te worden nu , maar goed als hij nu toch komen wil die griep dan doe ik daar niets aan. Zolang hij volgend weekend maar weg is want dan gaan we zaterdags naar een Dreamtime Healing Ceremonie en daar heb ik heel veel zin in. Gisteren tussendoor toch even een kaartje in elkaar gezet.

Lammas / Lughnasadh

Lammas word  gevierd rond 1 Augustus. Het is het oogstfeest. Lammas is één van de oudste feesten en viert de wedergeboorte en de regeneratie. Vrouwen en mannen vieren de Godin als bron van het leven en offeren haar het eerste graan en de eerste vruchten. Er word gedankt voor de oogst die de natuur ons gaf.
Je hoeft niet over een akker te beschikken om een oogstfeest te vieren.
Jij profiteert namelijk ook mee van de oogst. Daar kan natuurlijk om gedankt worden. Ook staat het feest voor de dood van de God Lugh (Keltische zonnegod). Tijdens dit feest word het huis vaak versierd met graanhalmen en worden er broodpoppen gemaakt.
Een hele mooie gewoonte is het dat iedereen de mooiste vrucht meebrengt naar het feest. Van deze vruchten wordt een salade gemaakt en gezoet met honing - het symbool voor de zoete kant van het leven.

=======

Gisteren heb ik geborduurd aan de tweede laaf voor de RR02 van Tineke en zojuist heb ik de laatste stiksteekjes gemaakt. Ditmaal was het een zittende laaf tegen een boomstronk, die heerlijk zit te genieten. Ook deze stond er heel snel op en ik vind hem heel leuk geworden.

De laatste heks

Gisteren kregen we een hele mooie kaart van Wil, de moeder van Michiel die een aantal dagen bij vrienden had gelogeerd. Ze had het beeld van Mechteld ten Ham, dat op de kaart staat, in het echt gezien en ze vond het schitterend. Ik ging even speuren op internet om te zien wie de "Heks" van 's-Heereberg nu precies was en wat blijkt ...
Mechteld ten Ham was een van de laatst verbrande heksen in Nederland. Op 25 juli 1605 werd zij, na de waterproef in de Azewijnse Laak te hebben ondergaan, veroordeeld tot de brandstapel wegens hekserij. Tijdens de waterproef bleef zij drijven hetgeen bewees dat ze een heks was. Een uitgebreide versie van het verhaal is te lezen op http://www.mechteldtenham.nl

Zondagavond ben ik aan de RR02 van Tineke begonnen, die het thema laven had. Kleine mannetjes met boordevol stiksteekjes, hetgeen ik ontzettend leuk vind om te maken. Zondagavond had ik het laafje (buiten de stiksteken) er bijna opstaan, dus gisteravond ben ik ermee verder gegaan en hem uiteraard ook afgemaakt.
Deze RR is bijna vol en er waren nog maar twee lege vakken zodat de keus niet al te groot meer was. Om te borduren was er nog de laaf die aan het eten is en een laaf die tegen een boomstronk zit. Ik heb als eerste de laaf die zit te eten geborduurd. Het andere lege vak zou iemand gevuld hebben die niet meer mee doet aan deze RR dus ik heb tegen Tineke gezegd dat ik ook de laatste laaf zal maken, uiteraard ben ik aan die alweer begonnen.
Maar ik laat natuurlijk eerst de laaf zien die nu klaar is ...

Verder had ik twee weken geleden al de juli sanman SAL af maar hier nog niet laten zien, dus dat doe ik ook maar gelijk. Het was een leuk werkje om te maken tijdens de afgelopen warme dagen. Ik ben zeer benieuwd welke SAL we nu in de maand augustus toegestuurd krijgen om te borduren.