Privacy verklaring

donderdag 23 juli 2015

The hospital soap continues

De soap van ziekenhuis Maastricht gaat verder:
Ruim op tijd was ik daar (7.15 uur) en we konden plaats nemen in de wachtkamer op de verpleegafdeling. Zo'n 5 minuten daarna komt een verpleegster haastig binnen en neemt ons mee naar een apart kamertje om de vragenlijst nogmaals door te nemen. Ze zegt daarbij: "We nemen even snel de vragenlijst door, want om 8 uur moet u al naar de boven, u bent het eerst aan de beurt". Na de vragenlijst doorgelopen te hebben, zegt ze op het eind:"Oh ik zie dat u een nachtje hier blijft", waarop ik haar met hele grote ogen aankijkt en zeg: "Nou dat dacht ik niet, de arts die me thuis gebeld heeft, heeft me duidelijk gezegd dat ik later in de middag gewoon naar huis mag". 
Haar antwoord: "ja maar er kunnen zich altijd complicaties voordoen". Ik: "Dat weet ik en dat zien we dan wel, maar voor alsnog ga ik gewoon vandaag naar huis".
Ik denk op dat moment, waarom zegt ze niet gewoon, indien er complicaties zijn dan moet u een nachtje hierblijven. Nee mevrouw zegt gewoon al op voorhand dat ik een nacht daar moet blijven, terwijl dat helemaal niet zo is. Het lampje bovenin mijn hoofd begint al te loeien, .... wat gebeurd er nog meer vandaag, ik hou mijn hart al vast.


Ze brengt me naar de kamer waar ik mijn spulletjes kan opbergen, het operatiehemd kan aantrekken, contactlenzen uit, gebitje uit en om 7.50 lig ik start klaar, want om 8 uur ga ik naar boven. Toen begon het aftellen, ... 8 uur, 8.05, 8.10, 8.15, 8.20, zucht .... 8.25, 8.30, 8.35, 8.40 en nog lig ik op dezelfde kamer. Michiel loopt naar de betreffende verpleegster en zegt: "Ik weet niet wat er aan de hand is, maar er ligt daar iemand in de kamer met een bloeddruk die tegen het plafond zit en het vertrouwen op de bodem".
Haastig komt ze naar mij toe en zegt:"Ja maar 8 uur is een richttijd, je weet hoe die dokters zijn". Ik zeg dan ook: "zeg dat er dan bij en zeg niet dat ik om 8 uur naar boven ga". 
Direct erna komt er iemand de kamer oplopen met een lijst in de handen en vraagt doodleuk:"Is mevrouw Zwaneveld NOG niet klaar?". Ik kijk de verpleegster aan die zegt:"Ja die is al lang klaar, maar ik heb geen belletje van boven gekregen dat ik haar kon brengen". De ander antwoord: "Dat klopt, wij bellen altijd, behalve op woensdag. Dan worden de patienten rechtstreeks naar boven gebracht". "Oh, dat wist ik niet", antwoordt de verpleegster. ZUCHT !
Stond iedereen dus al vanaf 8 uur op mij te wachten op de operatiekamer. Geen wonder dat die zorg tegenwoordig zo duur is. 


Snel wordt ik naar boven gebracht, alles wordt nogmaals gecheckt en ik wordt direct doorgereden naar de operatiekamer waar iedereen al meer dan 3 kwartier staat te wachten.
De anesthesist in opleiding komt naar me toe om het infuus aan te brengen. Ik zeg tegen haar: "zou u het in mijn arm willen aanbrengen, ter hoogte van waar mijn horloge altijd zit, want inbrengen in mijn hand lukt niet. Dit is al zo vaak geprobeerd, het enige wat ik eraan over hou is enorm veel pijn".
Antwoord wat ik krijg: "ik ga het toch even proberen" en inderdaad, ... ze probeerd. Ze duwt om de naald op de plaats te krijgen, ik krimp in elkaar van de pijn, maar het lukt dus niet. Ze zegt daarop: "nee daar gaat het niet, toch even nog ernaast proberen", en jawel hoor, ... opnieuw probeerd ze op een nieuwe plek op mijn hand dat infuus erin te duwen. 
 Ik zie even sterretjes voor mijn ogen van de pijn. Resultaat, het infuus wil er niet in. Komt de anesthesist zelf die zegt: "Laat mij maar even proberen", en ook zij duwt en duwt om dat infuus maar op die plaats te krijgen. Ik lig onderhand tegen het plafond van de pijn en hoor haar zeggen:"wacht even, volgens mij heb ik hem nu", en ze duwt nog een paar keer om het goed te krijgen. "Gelukt", zegt ze glimlachend en ik zal maar niet hier schrijven wat ik toen dacht.


Daarna ben ik snel onder zeil. Op een gegeven moment hoor ik zeggen: "Mevrouw Zwaneveld, wakker worden", ik doe mijn ogen open en vraag hoelaat het is (raar maar dit vraag ik altijd direct als ik uit de narcose kom), ik krijg als antwoord dat het 10.15 uur is.
Ik zet het hoofdeinde van het bed omhoog en ga rechtop in bed zitten. Ik heb gelukkig nooit last van de narcose en voel me er ook niet ziek door. Er komt iemand naar me toe om alles te checken en vraagt hoe het met de pijn is. Mijn antwoord: "ik voel een iets branderig gevoel maar dat kan ik niet eens een cijfer 1 geven, zo weinig is het. Daarintegen het infuus op mijn hand geef ik een dikke 9, zo'n pijn doet dat nog steeds". 
Een tijdje erna komt er een ander die zegt:"zo te zien voelt u zich kiplekker, ik zal zo meteen eens bellen dat ze u naar uw kamer brengen". Heel fijn denk ik, want ik lig me stierlijk te vervelen daar. Zonder contactlezen zie ik namelijk niet veel. Een tijdje daarna komt diezelfde weer aan het bed en zegt:"Oja, ik zou bellen dat ze u kunnen komen halen". Zucht .... weer gaat er een flinke tijd overheen totdat diezelfde weer naar me toe komt en zegt: "Oh u bent nog steeds hier, ik ga nu meteen bellen". Resultaat, ... om half 1 ben ik eindelijk terug op mijn kamer. 


Een verpleegster vraagt me of ik iets wil eten of drinken. Ja graag is mijn antwoord want ik rammel. Binnen 10 minuten heb ik 1 beschuit en 3 sneetjes brood met beleg op en 2 grote koppen koffie. Ik pak mijn breiwerk en ga wat breien. Even later komt Michiel de kamer oplopen en zegt: "Ik kom zelf maar eens kijken of je al terug bent op je kamer, want ik heb al 3x gebeld en kreeg steeds te horen dat je nog boven op recovery was". Michiel is de rest van de dag ook gebleven. 
Dan komt er een verpleegster zeggen dat ze even van de dokter moet horen hoe vaak ik de zalf moet aanbrengen die me meegegeven is van boven en dan kan ik naar huis. Na nog 1 uur wachten, inmiddels is het 2 uur komt er weer een andere verpleegster zeggen dat ze nog niets gehoord heeft van de dokter en ik dus nog even moet wachten.


Om kwart over 4 komt er weer een andere verpleegster die met 2 paracetamollen staat te zwaaien en zegt: "Ik kom u de paracetamol brengen", waarop ik zeg: "Voor wat?". Verpleegster: "Voor de pijn", mijn antwoord: "Welke pijn? De pijn aan mijn hand waar het infuus zit? Ik hoor liever de tijd over wanneer ik naar huis mag". Verpleegster: "Oh die doet zijn ronde altijd tussen 15.00 en 19.00 uur". Heel fijn dat we nu dan toch te horen krijgen wanneer we hem kunnen verwachten. We vragen ons af waarom de andere verpleegsters hier niets van zeiden. Die gaven de indruk dat er iets over de zalf werd nagevraagd en we dan konden gaan.
Om 16.50 stapt dan eindelijk de gynaecoloog en gynaecoloog in opleiding de kamer binnen. Ze vertellen dat alles goed gegaan is, maar dat ze aan de buitenkant, buiten die ene plek, meerdere plekjes ook weg gelaserd hebben. Dit meer uit voorzorg omdat ze er verdacht uitzagen. Goed om te weten. Er wordt verteld dat ze over 2 weken een telefonisch consult met me willen en dat ik over 3 maanden terug moet komen op het oncologiecentrum voor controle. Als even later de verpleegster komt met de ontslagpapieren kunnen we dan eindelijk gaan.
 

Mijn besluit staat in elk geval al vast. Ik ga netjes over 3 maanden terug op controle, maar als er om een of andere reden weer een ingreep plaats moet vinden, dan vraag ik vriendelijk aan de arts in welk ziekenhuis deze behandeling nog meer wordt gedaan, want in dit ziekenhuis laat ik niets meer doen. Over de artsen geen kwaad woord, ze zijn voortreffelijk en even aardig, maar de rest erom heen dat is een grote soap geworden. Wat dat betreft is mijn vertrouwen weg en dat zal ik over 3 maanden ook duidelijk aan de arts vertellen.


Verder voel ik me kiplekker en heb amper ergens last van, behalve van een zeer pijnlijke pols. De eczeem aan mijn handen is ook zo goed als weg, dus vanavond ga ik heerlijk quilten, als mijn pols het toelaat ! (sorry voor dit lange verhaal).


I have written this whole story in Dutch and not in English, because it is a long story. In short: The operation went well, they removed on the outside a couple of more spots than they thought in first place. More as a precaution. I feel fine and don't have any pain. The rest of the day it seem everything went wrong from the moment I got there in the early morning. That is why it is such a long story. I hope you can translate it with google tranlator if you want to read it. My next post will be again also in English ;-)


41 opmerkingen:

jolanda zei

Wat een verháál!!!! Maar wanneer de artsen hun werk goed gedaan hebben is dat toch het allerbelangrijkste hé? Hopelijk hoef je helemaal nooit meer voor weer een behandelijk. ;-)

Julie zei

My dear Carin, what problems you encountered, I'm so pleased you are home safely now and recovering and seem to be pain free, that is good news. wishing you a speedy recovery.
love and {healing hugs} x

Verona zei

Jeetje wat een verhaal. Ze hebben duidelijk niet naar je geluisterd zoals met inbrengen van de infuus. Doe rustig aan en laat je lekker verwennen. Groetjes Verona

els zei

Wat fijn dat de ingreep goed is gegaan en heerlijk dat je weer thuis bent. Hopelijk hoef je nooit meer terug naar dat ziekenhuis. Geniet maar fijn van je lapjes en je borduurseltjes.

Judith zei

Wat een verhaal. Ja wachten en ziekenhuizen is af en toe heel erg. Ik weet nog dat ik rond 10.00 uur geopereerd zou worden en uiteindelijk rond 15.00 uur een infuus kreeg omdat ik lijkbleek zag van niks te drinken krijgen (en dat infuus wilde er ook niet in, want aders ook opgedroogd en ja dat doet heeeelll erg pijn, dus weet hoe je pols voelt.) wat operatie moest plaats vinden en om 21.00 uur werd ik eindelijk geopereerd.

Flickenstichlerin zei

Dear Carin,
good to read that everything went well and you are at home already.
I would say, at the rate the hospital is conductiong business, they do not expect you back for another 6 month, everything takes a little longer.
Happy stitching,
Greetings,
Sylvia

Vlijtige Handjes zei

Wat een klunzig gedoe! Jij mag zo lang vertellen als je wilt. De mutsen!!
Nu blik vooruit en rustig herstellen en het beste medicijn heb je daar al voor in huis.
Beterschap Anita

Hermie zei

Daar loopt wel heel erg veel langs elkaar heen.Gelukkig hebben ze je wel goed geholpen

quiltingmieke zei

Piep meid, wat een zonde dat het zo naar moest verlopen, mensen moeten soms uren wachten op een dokter die dan wel geteld 1 minuut in je kamer is.
Wat het infuus betreft, ook grote ellende, ik wens je snel een niet pijnlijke hand
Knuf knuf

Anoniem zei

Allemansen zeg wat een verhaal. En dat is een academisch ziekenhuis? goed dat je het allemaal hebt opgeschreven, zodat iedereen dit kan lezen...
Groet Baukje

Marion van de Sande zei

Dit verhaal kopieren en naar het ziekenhuis sturen, afdeling patientenzorg of iets dergelijks. En een volgende keer gewoon weigeren dat men een infuus in je hand stopt, gewoon heel autoritair weigeren met de mededeling dat iedereen het telkens weer opnieuw wil proberen, dat het niet lukt en dat jij iedere keer naderhand met de pijn en een eventuele ontsteking ligt. Echt, je hoeft alleen maar te weigeren en niet vrágen maar meedelen dat je dat infuus rondom je horloge wil.

Maar nu heerlijk thuis weer bijkomen.

Veel plezier en beterschap :-)

Unknown zei

Jammer dat het zo moest lopen; gelukkig is de ingreep goed gegaan! Beterschap en geniet van je quiltwerk!!

Heleni zei

Jeeemig dat is echt een soapverhaal Carin. Ongelooflijk. Regelrechte amateurs. Wees blij dat het klaar is en geef ze op hun nummer over drie maanden.
Beterschap en ga maar lekker handwerken.

Sally zei

Wishing you a speedy recovery Carin x

Floor zei

Jeetje, wat een verhaal is dat, echt een soap hoor, heb er stiekem een beetje van genoten :-)
Nee, hoor dat is een grapje, maar ik kan me goed voorstellen dat je daar NOOIT meer heen gaat.
Sterkte met bijkomen en geniet maar weer van het quilten vanavond.

Elza zei

Wat een verhaal, en echt nooit meer hier naar toe gaan.
Beterschap en hoop dat je nog wat kunt quilten.

Anoniem zei

Een heel goed idee je verhaal uitprinten en aangetekend opsturen naar het desbetreffende ziekenhuis. Zó ga je dus gewoon niet met mensen om!!! Heel veel sterkte en een snelle genezing zodat je dit nare traject achter je kunt laten!! Een fijne tijd met al je lapjes!!!!!!! Groeten Mineke

Anoniem zei

Het is met recht een soap! Kun je dit verslag niet printen en opsturen naar het ziekenhuis? Ik vind zo langzamerhand dat we wel premiekorting mogen krijgen bij de zorgverzekering! Nou, over een tijdje kun je er om lachen. Heerlijk dat je weer thuis bent!
Auckje

Quiltstudio Babette zei

Wat een gedoe! Ik ben blij dat je nu weer thuis bent en wens je een heel spoedig herstel. Liefs Babette.

Ineke zei

Wat een verhaal! Echt een dag bezig met niks en vooral wachten.
Nu lekker thuis en snel herstellen. En vooral genieten van je handwerken en de rest. Beterschap!

Colette Keuten zei

Ja, wordt gewoon (eventjes) heel krenking: NEE! NEE, Ik wil het NIET meer. Welk ziekenhuis was dit?

Simone zei

Enige positieve aan dit verhaal is dat de ingreep mee is gevallen. Fijn voor je! Voor de rest is het een regelrechte ramp.
Goed herstel!

Simone zei

Enige positieve aan dit verhaal is dat de ingreep mee is gevallen. Fijn voor je! Voor de rest is het een regelrechte ramp.
Goed herstel!

Carolien zei

Dit is toch niet te filmen ... veel te slechte soap ook ... maar ben blij voor je dat het achter de rug is!

marga zei

Ik kan mij heel goed voorstellen dat je even jou verhaal kwijt wilt. Ik vraag mij ook wel eens af waar dat naar toe gaat in de zorg.
Ik wens je in elk geval het allerbeste toe.
Groeten
Marga

Marian zei

Allemachtig, wat een rampenplan is dat ziekenhuisgedoe bij jullie zeg. Geen wonder dat je daar klaar mee bent. Het enige positieve aan het hele verhaal is dat de ingreep is meegevallen. Fijn dat het in ieder geval achter de rug is en hopelijk kan je vanavond nog wat quiltsteekjes maken. Ik wens je een goed herstel toe.

Triniki zei

Querida Carin, me alegra que la cirugía haya ido bien, un besito!

Brigitte zei

Oh my, Carin, what a story. Good to know that you are home now and can heal and recover calmly.

Anoniem zei

O Carin, wat triest dat er zo bezuinigd wordt en er nu zoveel onkundige mensen rondlopen. Het is inderdaad een heel verhaal/soap, maar het belangrijkste is, dat je geholpen bent en verder weinig napijn hebt. Ik hoop dat het nog steeds goed is, wanneer je over 3 maanden terug op controle gaat. Fijn weekend meis, groetjes Wilma

Mii Stitch zei

Wishing you a speedy recovery Carin x

Marguerite zei

Wat een verhaal zeg! Mensen kunnen zo lekker langs elkaar heen werken. Maar als jij hei lijdend voor werp bent word je er niet vrolijk van. Beterschap en lekker quilten...

Babs zei

Veel beterschap. Ik moet hier ook elke keer 20 keer zeggen waar ze moeten prikken en dan doen ze et nog niet. laatste keer 9 maal lekgeprikt omdat "het op die plaats die u zegt wel erg veel pijn gaat doen, hoor" terwijl daar de enige plaats is waar ze wel inraken

Anoniem zei

wat een nare ervaring met de verpleegsters...Heel veel herstel beterschap gewenst en ik wens dat er bij de volgende controle en alle controles daarna geen plekjes meer zijn ♥♥♥

conny's quilts en creaties zei

Allemachtig zeg. Maak maar gauw een kopie van dit verhaal en dien dat als klacht bij het ziekenhuis in. Ongehoord hoe ze je behandelden, vooral dat prikken in je hand. beterschap voor nu in elk geval.

Jo who can't think of a clever nickname zei

Well, I am pleased that the operation went well even if the rest of the day was not so good. I hope you get back to full health soon.

Carin zei

Het AZM Maastricht

Hilda zei

Dear Carin,
I am wishing you all the best for a quick recovery!

Hugs
Hilda

StitchinByTheLake zei

I'm so sorry they wouldn't listen to you about the IV - I know it had to be so painful! And I'm glad you're back home and feeling better! blessings, marlene

Chookyblue...... zei

a long slow day but all sounds posititve for the op so that is good........

Anoniem zei

Hi Carin, I haven't been able to do much blogging the past few weeks, but was so glad to read that it went well - though sorry the rest of your day was a disaster (in any language). I was sending good wishes your way! X

sylvia zei

bleghh, Carin, wat een verhaal..........:(
ik weet inmiddels ook dat alles niet altijd vlekkeloos verloopt, maar ik kan wel zeggen dat het in Alkmaar een stuk beter verloopt! En ik mag me zolangzamerhand wel ervaringsdeskundige noemen ( net als jij )
liefs, Syl