Final date for the operation

Eergisteren belde het ziekenhuis in Maastricht om te bevestigen dat de operatie doorgaat op 5 augustus. Op 4 augustus moet ik binnen komen, want ze willen die middag nogmaals een MRI maken om te bepalen waar de tumor precies zit en waar hij tegen de ruggenwerf drukt. Ze doen dit met een loodje aftekenen op mijn rug.
Het zal al met al een spannende operatie worden die een dag gaat duren en waarbij ze, als ze zoveel mogelijk van de tumor weg hebben gehaald, ze de ruggenwerf met bouten en moeren ook gaan verstevigen. En ja, ik mag erna gewoon in een MRI indien nodig, want die bouten en moeren zijn van titanium en dus niet magnetisch. Dat was de eerste vraag die ik stelde, alsof dat het belangrijkste is 😃.

Een paar dagen geleden pakte ik een bol van de Opal abo September 2020, want ik had tegen mezelf gezegd dat ik elke maand met een Opal wolletje wilde breien.

The day before yesterday, the hospital in Maastricht called to confirm that the operation will take place on August 5. I have to come in on August 4, because they want to do another MRI that afternoon to determine exactly where the tumor is and where it is pressing against the spinal cord. They do this with a plumb mark on my back.
All in all, it will be an exciting operation that will take a day and where, when they have removed as much of the tumor as possible, they will also strengthen the spine with nuts and bolts. And yes, I can go for an MRI afterwards if necessary, because those nuts and bolts are made of titanium and therefore not magnetic. That was the first question I asked, like that's the most important thing 😃.

A few days ago I picked up a ball of the Opal abo September 2020, because I had told myself that I wanted to knit with an Opal wool every month.

De kleuren zijn zo heerlijk zomers en daar wordt je toch blij van nietwaar?

The colors are so wonderfully summery and that makes you happy, doesn't it?

Inmiddels ben ik met de minderingen van de spie bezig en ik krijg ze vast af voordat ik naar het ziekenhuis vertrek.

I am now working on the  gusset and I will probably finish them before I leave for the hospital.

Gisteren heb ik ook nog een paar boeken gekocht die ik meeneem. Ik heb wel de online bibliotheek op mijn telefoon voor luisterboeken, maar een papieren boek vind ik toch ook nog steeds heel fijn om te lezen. Ik heb ook al wat bollen wol en breinaalden klaargelegd om mee te nemen. Geen idee of ik die 5 dagen (zoveel dagen moet ik al zeker daar blijven) ook stil moet blijven liggen (er mag geen vochtophoping van hersenvocht komen daar waar de wond zit), maar stel dat ik wel mag breien dan heb ik voldoende voorraad bij me 😉.

Yesterday I also bought a few books to take with me. I do have the online library on my phone for audio books, but I still really enjoy reading a paper book. I've also already prepared some balls of wool and knitting needles to take with me. I have no idea whether I should also lie still for those 5 days (there should not be any accumulation of cerebrospinal fluid where the wound is), but suppose I can knit then I have enough wool with me 😉. I have to stay there for so many days minimal.

Twee weken terug kwamen ook nog deze mooie strengen van The Woolly Chicken binnen. Deze neem ik niet mee naar het ziekenhuis, ze zijn voor als ik weer thuis ben. Naar het ziekenhuis neem ik wat bollen Opal garen mee.

Two weeks ago, these beautiful skeins from The Woolly Chicken also arrived. I'm not taking these to the hospital, they're for when I get home. To the hospital I take some balls of Opal yarn with me.

Gisteravond moesten we ineens lachen om Mees. Mees heeft namelijk 1 hangend oor en 1 oor dat recht op staat. Maar toen hij wakker werd en opkeek, had hij ineens 2 hangende oortjes, zoals een jack russell hoort te hebben. Hij begreep niet echt waarom wij moesten lachen. Het was maar van korte duur, want na 5 minuten floepte het ene oor alweer omhoog en bleef rechtop staan. Ik was net op tijd om deze foto te maken.

Last night we suddenly had to laugh at Mees. Mees has 1 hanging ear and 1 ear that stands straight up. But when he woke up and looked up, he suddenly had 2 hanging ears, like a jack russell should have. He didn't really understand why we had to laugh. It was short lived, because after 5 minutes one ear popped up again and stayed upright. I was just in time to take this photo.