Goodbye Dad

Even zag het er goed uit en dachten we dat je de longontsteking te boven kwam, maar al snel zagen we dat je lichaam te zwak was. Na een herseninfarct in 1995, non-Hodgkin in 1996 en het verlies van ons mam in 2001, was humor iets dat belangrijk voor je bleef.
Deze mooie eigenschap hield ons allemaal op de been de laatste 2 weken. Iedere dag werd je zwakker, maar grapjes maken bleef je doen, tot het niet meer ging.
Afgelopen vrijdag sloot je je ogen voorgoed op 83 jarige leeftijd en wat was het fijn dat we met zijn allen er zo voor je konden zijn. Rust zacht pa, je hebt het verdiend.

First it looked good and we thought you would be better of the pneumonia, but soon we saw that your body was too weak. After a stroke in 1995,  non-Hodgkin's in 1996, the loss of our mother in 2001,  the most important thing for you was keeping your humor.
This beautiful property kept us going the last 2 weeks. Every day you became weaker, but you remain making jokes, until you no longer could.
You closed your eyes for good last Friday at the age of 83 and it was a blessing that we all could be there for you. Rest in peace Dad, you have earned it.